Και βγάζει ανακοίνωση για τη διαιτησία με αφορμή ένα ματς όπου το μόνο για το οποίο «ελέγχεται» ο νέος Αρετόπουλος είναι η μη αποβολή του Τοροσίδη στη διένεξή του με τον Μόνχε, ο οποίος επίσης θα μπορούσε να είχε αποβληθεί για τα «γαλλικά» του. Τόσο αστεία αφορμή, όσο αστείες ήταν και οι δηλώσεις του Γιάννη Μώραλη για «αδικία του Ολυμπιακού» ελάχιστα λεπτά μετά την ήττα της πρεμιέρας από τον Ηρακλή.
Τότε, στην αρχή, φοβόταν ο Μαρινάκης τον Πατέρα και φώναζε. Τώρα, ο Πατέρας βλέπει ότι ο φίλος του παίρνει «σφυριγματάκια» και διαμαρτύρεται. «Εμείς φωνάξαμε στην αρχή γιατί βλέπαμε ορισμένα πράγματα που δεν ήταν σωστά, αυτό που θέλαμε είναι να συνεχιστεί το πρωτάθλημα με ισονομία, όχι να δημιουργήσουμε προβλήματα», λέει στους φίλους του ο «Βαγγέλας». «Φωνάζουμε τώρα για να συνεχιστεί το πρωτάθλημα με ίσους όρους», λέει τώρα ο Νικόλας.
«Τι να πει η ομάδα της πεντάρας», διαρρέει (sorry, αλλά ποιος;) ο Ολυμπιακός. Και το λάδι ρέει άφθονο στη φωτιά και δηλητηριάζει μυαλά ανόητων πιτσιρικάδων και «πονηρών» 30άρηδων. Χωρίς να σκέφτεται κάποιος τι μπορεί να συμβεί αν όντως κάποιος διαιτητής παίξει 70-30 υπέρ του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού σε κάποιο ματς (δεν έχει συμβεί ακόμα...). Χωρίς να σκέφτεται ότι σε έναν μήνα έρχεται το Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ. Χωρίς να αντιλαμβάνεται την επίδραση και το βάρος των δηλώσεων και των ανακοινώσεων, την αναπαραγωγή τους, τη ροή τους παντού. Διότι από το μυαλό του Πατέρα δεν μπορεί να περάσει ούτε ως ιδέα ότι το πρωτάθλημα μπορεί να βαφτεί κόκκινο, διότι ο Μαρινάκης δεν φαντάζεται καν ότι μπορεί πάλι ο Καραγκούνης να σηκώσει την κούπα.
Φωνή, γκρίνια και ανακοινώσεις, αντιπαλότητα, ΜΜΕ και εντυπώσεις. Πετάχτηκαν στα σκουπίδια τα Μ.Ο.Ε. (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης). Ο καθένας για την πάρτη του και την ομάδα του. Α! Ολα κι όλα! Γι’ αυτό, τουλάχιστον, αμφότεροι μπορούν να έχουν καθαρότατη τη συνείδησή τους απέναντι στους τυφλωμένους οπαδούς που δεν... πολυγούσταραν φιλίες και σχέσεις. Ο Δαλούκας γκρέμισε την (όποια) εμπιστοσύνη του Βαγγέλη, ο Γκαγκάτσης σμπαράλιασε την (όποια) καλή πίστη του Νικόλα. Ολα αυτά πριν από την ιστορική δήλωση Πατέρα, σύμφωνα με τον οποίο «είναι τυχερό το ελληνικό ποδόσφαιρο που έχει εμένα και τον Βαγγέλη». Ο καθένας στο κότερό του πλέον. Θωρακισμένο σαν αντιτορπιλικό για τη ναυμαχία με έπαθλο ένα πρωτάθλημα, εκατομμύρια χειροκροτήματα, εκατοντάδες πρωτοσέλιδα και 20 εκατ. ευρώ...
Y.Γ. Ο Γιάννης Φετφατζίδης έχει τρεις μεγάλες τύχες και μια μεγάλη ατυχία: ότι αγωνίζεται στην πιο «δύσκολη» ως προς τις ευκαιρίες, την εμπιστοσύνη και την καθιέρωση ελληνική ομάδα. Ποιες είναι οι τύχες του; 1. Οτι φοράει μια φανέλα τόσο δημοφιλή στην Ελλάδα, που μια καλή εμφάνιση, ένα τακουνάκι, μια ντρίμπλα, ένα γκολ, μια ασίστ, όπως η υπέροχη χθεσινή στον Μιραλάς, αναδεικνύονται, προβάλλονται, παρακολουθούνται από προπονητές, παίκτες, ξένους σκάουτ (ενώ τις 4 ασίστ του Μπρίτο, επί παραδείγματι, στα συνολικά 5 γκολ του Ατρομήτου τις ξέρουν μόνο οι Περιστεριώτες σαν κι εμάς και οι λάτρεις των στατιστικών). 2.
Η πρώτη σεζόν του στον Ολυμπιακό συμπίπτει με την παρουσία ενός ανοιχτόμυαλου, διόλου κομπλεξικού, αξιοκρατικού, ξένου (πολύ σημαντικό, διότι δεν επηρεάζεται εύκολα από τα ΜΜΕ και τον περίγυρο) προπονητή. Συμπίπτει με την παρουσία ενός τεχνικού για τον οποίο μπορεί να αισθάνεται βέβαιος 100% ότι ούτε θα τον «κάψει» ούτε θα επιχειρήσει να διαφημιστεί μέσω αυτού, χρησιμοποιώντας τον ως βασικό σε όλα τα ματς ώστε όταν φύγει (κάποια στιγμή θα φύγει) να υπερηφανεύεται ως ο «προπονητής που ανέδειξε τον Φετφατζίδη». 3. Η περίοδος που κάνει τα πρώτα επαγγελματικά βήματά του στον Ολυμπιακό ίσως για ορισμένους να μη θεωρείται ιδανική, επειδή οι Ερυθρόλευκοι βλέπουν από τον καναπέ τέσσερα ευρωπαϊκά ματς ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη και ο ανταγωνισμός μόνο για τα ματς πρωταθλήματος είναι ισχυρότερος και περιορίζει τον χρόνο συμμετοχής του. Διαφωνώ.
Η περίοδος είναι ιδανική για τον «Φέτφα», για να προσαρμοστεί σταδιακά ο πιτσιρικάς στον ανταγωνισμό και στον πρωταθλητισμό, για να νιώσει την πίεση και κυρίως διότι ο Ολυμπιακός ως σύλλογος και οι φίλοι του ακόμη περισσότερο διψούν για την ανάδειξη ενός δικού τους σούπερ για τα ελληνικά δεδομένα παίκτη. Του δικού τους Παπασταθόπουλου, του δικού τους Νίνη. Θα μπορούσε να είναι ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, αλλά τον «τσίμπησε» ο Μάγκατ νωρίς. Οχι, ο Βαλβέρδε αυτόν δεν θα τολμούσε να τον βάλει βασικό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου