έχει. Η αλλαγή που έκανε ο Δερμιτζάκης στο 69’ ήταν ο λόγος που ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε.
Εδώ δεν μιλάμε για ρίσκο, αλλά για αφέλεια και με το παραπάνω. Το κακό θα ήταν σαφώς μικρότερο για όλους αν ερχόταν η ισοπαλία και σε εκείνο το σημείο που ο Κούπερ ρίσκαρε, αν ο ΠΑΟΚ διατηρούσε την υπομονή του μπορεί να πετύχαινε αυτός το γκολ.
Η αλήθεια είναι πως ο Δερμιτζάκης δεν πείθει όχι μόνο τον κόσμο, αλλά ούτε τον Τύπο. Δεν πείθει τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές με αυτά που κάνει. Και κάπου εκεί χάνει το παιχνίδι. Μπορεί να νομίζει πως θα επαναφέρει την ομάδα, αλλά κάτι τέτοιο δεν στηρίζεται πουθενά. Η επιχειρηματολογία που μπορεί να έχει είναι... αόρατη.
Ο Θοδωρής Ζαγοράκης νομίζει πως έχει αποκτήσει τον σεβασμό της ΚΕΔ, του προέδρου της Λίγκας, κ. Μαρινάκη -που και καλά θέλει να φέρει έναν άλλον αέρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο-, και του προέδρου της ΕΠΟ, Σοφοκλή Πιλάβιου.
Αυτό το «νομίζω» είναι και το χειρότερο όλων. Ο ΠΑΟΚ ακολουθεί μια πολιτική χαμηλών τόνων σε μια χώρα που μία μέρα πριν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός μετέφεραν –μέσω των ρεπόρτερ– στη συνδρομητική τηλεόραση ισχυρισμούς τους για τη διαιτησία. Ισχυρισμούς στους οποίους η μοναδική αναφορά που έλειπε ήταν σε πρόσωπα πρώτου βαθμού συγγένειας. Εδειξαν με τεράστια άνεση την απέχθειά τους ο ένας για τον άλλο.
Αλλά ο Ζαγοράκης επιμένει να κρατά χαμηλούς τόνους, λες και οι άνθρωποι που ελέγχουν το ποδόσφαιρο ενδιαφέρονται για το καλό του αθλήματος.
Ο ΠΑΟΚ είναι ένας μηχανισμός που έχασε δύο μεγάλα μυαλά: τον Σάντος και τον Βρύζα. Εμεινε μόνος ο πρόεδρός του, κανένας μέσα στον μηχανισμό δεν τολμά να σηκώσει ανάστημα στα κακώς κείμενα και ο κατήφορος έχει ξεκινήσει.
Πού θα μπει φρένο και αν θα μπει είναι άγνωστο. Το μόνο γνωστό είναι ότι ο μοναδικός που μπορεί να το πατήσει είναι ο Ζαγοράκης. Το πώς, ας το επιλέξει ο ίδιος.
"Eξέδρα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου