Σ έναν καινούριο μοναχό έχει ανατεθεί να βοηθάει άλλους παλιότερους...
να αντιγράφουν με το χέρι παλιά κείμενα. Πρόσεξε λοιπόν ο νέος πώς όλοι αντέγραφαν από αντίγραφα και όχι απ τα πρωτότυπα χειρόγραφα κι επειδή αυτό τού κάνε εντύπωση, πήγε στον ηγούμενο και το σχολίασε:
"Δε σκεφτήκατε ποτέ, Αγιε πατέρα, πως αν κάποτε είχε γίνει ένα λάθος στην αντιγραφή, θα κρατήθηκε για αιώνες όταν εμείς αντιγράφουμε σταθερά από αντίγραφα;"
Ο ηγούμενος προβληματίστηκε και είπε ότι θα πάει στα βαθιά υπόγεια του μοναστηριού να ελέγξει τα χειρόγραφα με βάση τα πρωτότυπα. Και χάθηκε. Μετά από κάτι μέρες, όταν πια πήγαν να τον ψάξουν, άκουσαν κλάματα απ το κελί που ήταν κλεισμένος...
"Τι συμβαίνει , Αγιε πατέρα;", μπήκαν και ρώτησαν ταραγμένοι.
Κι εκείνος, τραβώντας τα μαλλιά του και σπαράζοντας στο κλάμα:
"Ακολασία ήταν η λέξη ! Ακολασία ! Όχι αγαμία ! "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου