Ένας τύπος ψαρεύει στην άκρη μιας προβλήτας έχοντας δίπλα του ένα καλάθι όπου...
βάζει τα ψάρια που πιάνει. Σε κάποια στιγμή έρχεται άλλος ένας τύπος, συναρμολογεί το καλάμι του, δολώνει και αρχίζει και αυτός το ψάρεμα. Ο πρώτος λοιπόν κάθε φορά που πιάνει ψάρι το βγάζει από το αγκίστρι και το ρίχνει στο καλάθι του μαζί με τα άλλα. Ο δεύτερος κάθε φορά που πιάνει ένα ψάρι το βγάζει από το αγκίστρι και το ξαναρίχνει στο νερό. Μια, δυο, τρεις φορές το ίδιο πράγμα. Δεν άντεξε λοιπόν ο πρώτος ψαράς, γυρίζει και του λέει:
- Καλά ρε φίλε, τι κάνεις; πιάνεις ψάρια και τα ξαναρίχνεις στη θάλασσα;
- Τα λυπάμαι τα καημένα, άλλωστε άμα θέλω να φάω ψάρι πάω σε μία ταβέρνα και τα βρίσκω καθαρισμένα και μαγειρεμένα.
- Τότε γιατί κάθεσαι και ψαρεύεις;
- Να... μου αρέσει η διαδικασία.
- Αχ φίλε μου, μακάρι να μπορούσα να κάνω και εγώ το ίδιο αλλά δυστυχώς δεν μπορώ. Έχω πέντε παιδιά και τα φέρνω βόλτα δύσκολα με τα οικονομικά μου, έτσι αναγκαστικά όποτε έχω ελεύθερο χρόνο έρχομαι εδώ και ψαρεύω για να τους πάω ψαράκια να φάνε.
- Καλά ρε φίλε, αφού είσαι φτωχός και τα φέρνεις βόλτα δύσκολα γιατί έκανες τόσα παιδιά;
- E... να, και εγώ να σου πω την αλήθεια δεν το ήθελα να κάνω τόσα παιδιά αλλά μου αρέσει η διαδικασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου