«Κουτοπόνηρο ποδόσφαιρο»!

Τίποτε θετικό δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει από την πρώτη απογοητευτική εμφάνιση της Εθνικής μας ομάδας κόντρα στη Νότια Κορέα στην πρεμιέρα του Μουντιάλ στη Νότια Αφρική...





Το κλίμα είναι «ηλεκτρισμένο» και ο Ότο Ρεχάγκελ βρίσκεται και πάλι στο «στόχαστρο» του αθλητικού Τύπου, καθώς του γίνεται ιδιαίτερα σκληρή κριτική για τις «παράλογες» επιλογές του, τόσο για τη βασική ενδεκάδα που παρέταξε όσο και για τις αλλαγές. Αλλά κυρίως για το γεγονός ότι δεν χρησιμοποίησε καθόλου τους Νίνη και Κυργιάκο.

Μάλιστα, δεν δίστασαν να χαρακτηρίσουν «προϊστορικό» και «κουτοπόνηρο», δίχως φαντασία, το ποδόσφαιρο που επιμένει να προωθεί ο 72χρονος Γερμανός τεχνικός, ενώ ξεκαθαρίζουν πως πλέον έχει γίνει απίστευτα προβλέψιμος στις αντίπαλες ομάδες.

«Ώρα να πάρουν οι ποδοσφαιριστές το joystick στα χέρια τους»

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΠΡΑΚΟΣ (Εξέδρα): «(…) Η εύκολη επιλογή τώρα είναι να τα βάλουν με τον Ότο Ρεχάγκελ, να πέσουν τίποτα πατσαβούρες και να γίνει στην Αφρική της Αμερικής, δηλαδή να εξελιχθεί η Εθνική σε σκόρπια διαδήλωση και να περιφέρει απλώς το κορμί της στα επόμενα δύο ματς για να κακοποιηθεί από τους αντιπάλους της. ΟΚ, ουδείς αμφιβάλλει ότι ο Γερμανός έχει πλέον ξεπεραστεί, όπως διαπιστώνει τώρα όλη η κοινωνία του ελληνικού ποδοσφαίρου. (…) Δεν της αξίζει αυτής της Εθνικής να επιστρέψει με σχόλια ’94 από το Μουντιάλ. Αν είναι να το πάθει, ας το πάθει επειδή προσπάθησε να παίξει, όχι να καταστρέψει. Θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες με τα όσα άκουσα από τους ειδικούς για τα καμώματα του Ότο. Δεν είναι όμως ώρα ούτε να τον αποκαθηλώσουμε, ούτε να του φορτώσουμε το σύνολο της ευθύνης. Δεν βοηθά την Εθνική αυτό».

«Ας μας αποστομώσει ξανά ο Ρεχάγκελ»

ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (SPORTDAY): «Προβλέψιμη και αργή ανάπτυξη, με μηδέν αυτοματισμούς και με τον Ρεχάγκελ σε κάκιστη μέρα. Δεν είναι η ήττα που ενοχλεί, αλλά αυτή η εικόνα που έβγαλε το εθνικό συγκρότημα, απόρροια των κάκιστων επιλογών του Ότο στην αρχική ενδεκάδα, αλλά και τον μεμονωμένων λαθών από τους αμυντικούς μας. (…) Όλος ο κόσμος αναρωτήθηκε πώς και δεν χωράει σε μία τόσο άνευρη και άτεχνη ομάδα ο Σωτήρης Νίνης. (…) Η Εθνική Ελλάδας είναι μία τόσο προβλέψιμη ομάδα και σε αυτό δεν έχει ευθύνες μόνο ο προπονητής. Λένε πως τα φιλικά δεν είναι ο καθρέπτης, αλλά εμείς βγάλαμε στο γήπεδο όλα τα κουσούρια που δείξαμε με Βόρειο Κορέα και Παραγουάη. (…) Αν θέλει ο Ρεχάγκελ να κάνει την αυτοκριτική του, καλό είναι να παραδεχθεί τα πολλά χθεσινά του λάθη και να ψάξει λύσεις που θα μας αποστομώσουν στο ματς με τη Νιγηρία».

«Οτο, εσύ το ‘ευτέλισες’»

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΡΓΗΣ: «(…) Δεν μπορώ, όμως, να βρω έστω και ΜΙΑ δικαιολογία για όσους κατά τη διάρκεια του -εφιαλτικού ματς με τη Ν. Κορέα- τον έβριζαν. Ξέρετε γιατί; Επειδή γνωρίζω ότι η εθνική ομάδα της Ελλάδας, που τόσα πολλά του χρωστάει, χθες έγινε ρόμπα ΚΑΙ (κυρίως) εξαιτίας του. Είπαμε, να πάρει ο διάολος, και το εμπεδώσαμε: Η Ελλάδα δεν είναι Βραζιλία στην μπάλα. Ούτε πρέπει την κατάκτηση του Euro 2004 να την «πληρώνουμε» για δέκα γενιές. Δεν γίνεται, όμως, επίσης, να ξεφτιλίζεται εκ των έσω αυτή η ομάδα και να της «απαγορεύεται» να παρουσιάσει όσα (όσα, τέλος πάντων) μπορεί. Δεν γίνεται ο προπονητής να περνάει πριονοκορδέλα τη λογική μας. (…)Εντάξει, ρε κόουτς, δεν είναι Βραζιλία αυτή η ομάδα. Αλλά δεν είναι και ο ΚΑΦΕΝΕΣ που εσύ παρουσίασες. Κι όπως σου πιστώσαμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ για τα θαύματα που είδαμε, έτσι και χθες κατάλαβέ μας που τα πήραμε στο κρανίο εξαιτίας σου. Κανονικά θα πρέπει εσύ να πας μπροστά στον καθρέφτη και να ζητήσεις συγγνώμη από τον εαυτό σου. Τόσο πολύ τον αδίκησες... Αν δεις το βίντεο, δεν γίνεται να μην το καταλάβεις (κι άσε τον Τοπαλίδη να λέει...)».

«Αυτοί είχαν Παρκ, εμείς Λούνα Παρκ»!

ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΕΑΝΗΣ (SPORTDAY): «(…) Το ότι μία ομάδα έχει κοντύτερους παίκτες από τους δικούς μας δεν σημαίνει ότι εμείς αυτόματα θα κυριαρχήσουμε στις στημένες φάσεις. Για να μπορέσει μία ομάδα να απλωθεί στον αγωνιστικό χώρο, να κάνει το παιχνίδι της, θα πρέπει να έχει κυρίως παίκτες που να παίζουν στη θέση τους, να ξέρουν τη θέση τους, να γνωρίζουν τον ρόλο τους να τον εφαρμόσουν. (…) Όταν κάνεις τόσα πολλά πειράματα στην τελική φάση του Μουντιάλ, είναι απίθανο η ομάδα να παρουσιάσει ανάπτυξη. Φτάσαμε στο σημείο να πανηγυρίζουμε για τις γιόμες σαν ευκαιρίες. (…) Πάνω από όλα πρέπει να πρυτανεύσει η λογική. Αν συνεχίσουμε να παίζουμε αυτό το κουτοπόνηρο ποδόσφαιρο, πολύ φοβάμαι ότι ούτε βαθμό θα σταυρώσουμε ούτε γκολ θα πετύχουμε».

«Μνήμες 1994 και 2008»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΛΑΚΗΣ (SPORTDAY): «Πιάσαμε το νήμα από εκεί που το αρχίσαμε. Σαν να είμαστε ακόμα στο Μουντιάλ του 1994 στην Αμερική, σαν να είμαστε στα τελικά του EURO 2008 στην Αυστρία. Και καλά, για το Μουντιάλ του ’94 ρίξαμε το ανάθεμα στον Αλκέτα Παναγούλια . Τώρα πού θα επιμερίσουμε τις ευθύνες για την αποκαρδιωτική εμφάνιση και την ήττα από τη Νότια Κορέα; Οι αντίπαλοί μας ήταν τρεχαλατζήδες, ακούραστοι, αλλά τίποτα περισσότερο. (…) Αλλά, διάολε, δεν ζητάμε να πάρουμε το Μουντιάλ! Να ‘καταφέρνουμε’ ομάδες όπως η Νότιος Κορέα είναι μία λογική και επιβεβλημένη απαίτηση. Η ήττα πονάει πολύ. Συνοδεύτηκε από μία κακή εμφάνιση. Αυτός ο τρόπος παιχνιδιού ανήκει στην προϊστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. (…) Ο κόουτς ευθύνεται για τη φτώχεια στην ανάπτυξη και την αδυναμία να ‘γυρίσουμε’ ένα παιχνίδι κάθε φορά που δεχόμαστε πρώτοι γκολ».

«Το μπουλούκι είναι του Ότο…»

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΡΑΟΥΔΑΚΗΣ (Goal): «Τα μπαράζ με την Ουκρανία τον περασμένο Νοέμβριο, εκείνοι οι δύο αγώνες που μας έδωσαν την πρόκριση για το Μουντιάλ, ήταν κατά γενική ομολογία πειστικές (και επιτέλους ποδοσφαιρικής λογικής) εμφανίσεις της Εθνικής μας εδώ και πολύ καιρό. Ήταν, επιπλέον, και τα τελευταία επίσημα ματς (άρα ικανά για σύγκριση και συμπεράσματα) πριν από τη χθεσινή τραγωδία (ή μήπως κωμωδία;) στο Πορτ Ελίζαμπεθ... (…)Συμπέρασμα; Είναι κρίμα για το υπάρχον υλικό της ομάδας να το μεταχειρίζεται έτσι ο Ρεχάγκελ. Πολύ κρίμα. Μπορούμε να παίξουμε καλύτερα, να μη γελάει μαζί μας και να μη μας οικτίρει ο πλανήτης όπως -δυστυχώς- έκανε ο εκφωνητής του ESPN κατά τη διάρκεια της χθεσινής μετάδοσης. Γαμώτο, δεν αξίζουμε να παρουσιαζόμαστε ως μπουλούκι επειδή ο Γερμανός πριν από έξι χρόνια πήρε το Euro. Φτάνει πια... ».

«Πρότυπο ο Μήτσος, όχι πια ο Otto»

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΡΕΤΗΣ (ΕΞΕΔΡΑ): «Το 2004 ο «Ρεχακλής» ήταν το παράδειγμα προς μίμηση έναντι όλων των άλλων. Πήρε μια ανυπόληπτη εθνική ομάδα, επέβαλε τους δικούς του νόμους, της έδωσε ταυτότητα. Με τη βοήθεια όλων των ποδοσφαιρικών θεοτήτων πανηγύρισε τη μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία ποδοσφαιρικών διοργανώσεων επιπέδου Euro και Μουντιάλ. Μα το μεγαλύτερο επίτευγμά του δεν ήταν το αποτέλεσμα. Ήταν ο τρόπος και η μεθοδολογία του για να φτάσει στο καλύτερο δυνατό (…)Η εικόνα της ελληνικής ομάδας ένα ερώτημα προκάλεσε στο μυαλό. «Τι έκαναν στην προετοιμασία;». Διότι –υποτίθεται ότι– όλη η περίοδος των προπονήσεων και των φιλικών έπρεπε να είναι προσαρμοσμένη με το απόλυτο focus στο πρώτο ματς. Έλειπαν τα πάντα. Τα τρεξίματα, το επιπλέον πάθος, το σχέδιο. Η έμπνευση, η ευχαρίστηση του παιχνιδιού. Ακόμη και η αντίδραση από τον πάγκο, στον οποίο είχε... «κατσικωθεί» ο άλλοτε νευρικός Herr Otto. Κι όταν κάνεις σχεδόν τα πάντα με λάθος τρόπο, μπορεί να σου έρθει και η κακή και όχι η καλή τύχη που είχαν οι Νοτιοκορεάτες».

«Aποδείχθηκε ότι το γήρας δεν έρχεται μόνον»

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΙΣΑΡΗΣ (GOAL): «(…) Το ότι οι περισσότεροι διεθνείς μας δεν μπορούν, λίγο πολύ το ξέραμε. Όπως επίσης ξέραμε ότι ο Pεχάγκελ είχε να διαλέξει ανάμεσα σε μέτριους. O προπονητής όμως είναι για να διορθώνει τα προβλήματα. Είναι για να βλέπει τις αδυναμίες και να προσπαθεί να τις καλύψει. O προπονητής είναι υποχρεωμένος να ξέρει ότι ο Σεϊταρίδης δεν μπορεί. Kι αν κάνει το λάθος να τον βάλει, είναι υποχρεωμένος να το διορθώσει. Aν υποθέσουμε στο σεμινάριο προπονητών που γίνεται αυτές τις μέρες στη Pόδο, και φοιτούν ο Γιώργος Mπένος και ο Aλέκος Aλεξανδρής, βάζανε τεστ: «τι αλλαγές πρέπει να γίνουν στο ημίχρονο Eλλάδα-N. Kορέα;» αυτός που θα έβγαζε τον Kαραγκούνη και θα έβαζε τον Πατσατζόγλου δεν πρόκειται να έπαιρνε δίπλωμα. Το έκανε όμως ο Pεχάγκελ. Για ν’ αποδειχθεί για μια ακόμη φορά ότι το γήρας δεν έρχεται μόνον. Mε 0-2 το πρώτο ματς και με αντιπάλους στη συνέχεια τη Nιγηρία και την Aργεντινή, είναι προφανές ότι το Mουντιάλ από εδώ και πέρα έχει ενδιαφέρον μόνο από στατιστικής πλευράς: Θα φύγουμε με μηδέν βαθμούς και μηδέν γκολ όπως στην Aμερική ή θα σπάσουμε το ρόδι;».
(sportdog)