Λεονίντας, το αυθεντικό «μαύρο διαμάντι»

Στην δεύτερη συμμετοχή του σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Λεονίντας ντα Σίλβα κατάφερε να λάμψει και να μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος top class ποδοσφαιριστής που...





θα έβγαινε από την πατρίδα της σάμπα και του καφέ. Γεννήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1913 και σε ηλικία 25 ετών βρισκόταν την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο για να κάνει την διαφορά στην ομάδα της «σελεσάο».

Ήταν από τους πρώτους (κατά πολλούς θεωρείται και ο «πατέρας» της κίνησης) που έφεραν το «ανάποδο ψαλίδι» στο παιχνίδι και το αυθεντικό «μαύρο διαμάντι», προσωνύμιο που θα αποδιδόταν αργότερα σε μια σειρά από (και όχι απαραίτητα Βραζιλιάνους) αθλητές του υψηλότερου επιπέδου.



Η πορεία του στο Π.Κ της Γαλλίας ξεκινά και τελειώνει εντυπωσιακά και παρότι οι αντίπαλοι γνωρίζουν πως πρόκειται για τον Νο1 κίνδυνο δεν μπορούν να τον εξουδετερώσουν. Στο θρυλικό ματς με την Πολωνία στο Στρασβούργο πετυχαίνει χατ τρικ, κρατώντας τα δύο τελευταία γκολ του για το πρώτο μέρος της παράτασης.

Στους «8», η Βραζιλία έρχεται αντιμέτωπη με την Τσεχοσλοβακία, στο ματς το οποίο έμεινε στην ιστορία ως η «μάχη του Μπορντό», λόγω της απίστευτης σκληρότητας του. Παρότι χρειάζεται και επαναληπτικό για να προκριθεί στα ημιτελικά, ο Λεονίντας (που είχε σκοράρει στο πρώτο ματς) πετυχαίνει ακόμα ένα τέρμα και δείχνει έτοιμος να… περιποιηθεί τους «ατζούρι» στην επόμενη φάση.

Μια απορία που κράτησε χρόνια

Όμως εκεί τα πράγματα μπερδεύονται καθώς η απόφαση του Αντεμάρ Πιμέντα να τον αφήσει εκτός ημιτελικού, δεν έχει εξηγηθεί πειστικά μέχρι σήμερα. Η επίσημη εκδοχή είναι πως ο Βραζιλιάνος τεχνικός αναγκάστηκε να προβεί σε ένα πρώιμο… ροτέισον, αφού τα δύο κοπιαστικά παιχνίδια με τους Τσεχοσλοβάκους δεν του επέτρεπαν να βασιστεί ξανά στον καταπονημένο Λεονίντας.

Μια άλλη ερμηνεία αποδίδει την απουσία του στην αλαζονεία των «καριόκας» που θεωρούσαν βέβαιη την πρόκριση τους επί των Πρωταθλητών Κόσμου και ήθελαν απλά να τον ξεκουράσουν για τον μεγάλο τελικό. Οι θεωρίες συνομωσίας της -ούτως ή άλλως τεταμένης πολιτικά- εποχής ανέφεραν πως ο Λεονίντας δεν αγωνίστηκε μετά από απειλή του Μπενίτο Μουσολίνι που φοβόταν αυτό που θα ερχόταν για την «σκουάντρα ατζούρα».

Ο ισχυρισμός του Νιτζίνιο

Και μια άλλη εκδοχή ήθελε τον Βραζιλιάνο να έχει δωροδοκηθεί από τον Ιταλό δικτάτορα και στην συνέχεια να προσποιείται τον τραυματία ώστε να μην αγωνιστεί. Το τελευταίο σενάριο είχε και δικαστικές προεκτάσεις και μάλιστα προήλθε από τα χείλη του Νιτζίνιο, του αναπληρωματικού του σε εκείνο το παιχνίδι απέναντι στους Ιταλούς!

Ο Λεονίντας τον μήνυσε για δυσφήμηση το 1958 (και ενώ πια ήταν προπονητής στην Σαν Πάολο) και κέρδισε την υπόθεση. «Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν αγωνίστηκα τότε. Θα έπαιζα ακόμα και αν χιόνιζε, ακόμα και με ξύλινο πόδι», υποστήριξε ο ίδιος για την «σκοτεινή» υπόθεση.

Εξήντα χρόνια αργότερα, η παρουσία/απουσία ενός άλλου μεγάλου Βραζιλιάνου παίκτη, του Ρονάλντο, από τον τελικό του Π.Κ του 1998 και πάλι στην Γαλλία, θα τροφοδοτούσε παρόμοιες συζητήσεις…

Ακόμα δύο και αντίο

Το «μαύρο διαμάντι» (ή «πλαστικός άνθρωπος» λόγω της φοβερής ελαστικότητας του) επέστρεψε στον μικρό τελικό πετυχαίνοντας ακόμα δύο γκολ σε βάρος των Σουηδών, κάτι που αρκούσε για να ανακηρυχτεί πρώτος σκόρερ και καλύτερος παίκτης του τουρνουά.

Γλυκός σαν...σοκολάτα

Υπήρξε πρωτοπόρος ακόμα και σε θέματα… μάρκετινγκ αφού κάποια χρόνια αργότερα, η γνωστή σοκολατοποιία «Lacta» κυκλοφόρησε την σοκολάτα «Diamante Negro» που παρέπεμπε ευθέως σε εκείνον και η οποία μάλιστα εξακολουθεί να παράγεται και να καταναλώνεται μαζικά στην Βραζιλία!

Έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους μεγάλους του FUTEBOL και πέθανε το 2004 σε ηλικία 91 ετών, πάσχοντας από την νόσο Αλτσχάιμερ…
(sportdog)