Κάπου εδώ να τονίσουμε και ένα θέμα που έχει δημιουργηθεί στις τάξεις της ομάδας του Ολυμπιακού. Από χτες ακούσαμε ότι έχουν δυσανασχετήσει οι συμπαίκτες του, αλλά αυτό είναι κάτι που πάει "πιο πάνω"...Γενικότερο είναι αυτό το φαινόμενο. Μία τα πιστόλια όπου του είχε κάνει συστάσεις ο ίδιος ο Κόκκαλης, μία το ποιος είμαι τι κάνω, τώρα τελευταία η ειρωνεία της αλλαγής...
Ε τα έχουν "πάρει" λίγο μαζί του.
Το θέμα όμως δεν είναι τι γίνεται με τον ταλαντούχο στράικερ. Είναι τι γίνεται στην ομάδα του Πειραιά που ο καθένας είναι στον κόσμο του. Δηλαδή, ο Μήτρογλου πήρε στην πλάτη του φέτος τον Ολυμπιακό και τον οδηγούσε μόνος του. Και στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα. Έφτασε στο σημείο ολόκληρος Ολυμπιακός να στηρίζεται πάνω του. Στον τρίτο τη τάξει επιθετικό του. Μπράβο του! Αλλά κι αυτός κάτι χρωστάει στην ομάδα που τον ανέδειξε όπως κάθε παίκτης σε όποια ομάδα και να αγωνίζεται.
Δεν μπορεί επειδή αποδίδει (επειδή κάνει τη δουλειά του δηλαδή) να πικάρει τους συμπαίκτες του (που παίζουν βασικοί ενώ αυτός είναι στον πάγκο και μόλις μπαίνει σκοράρει). Δεν μπορεί ο Ντάρμπισαιρ όποτε γίνεται αλλαγή να δυσανασχετεί. Δεν μπορεί ο Ζαϊρι να παίζει μόνος του όσο προλάβει, γιατί θέλει να κλοτσήσει μπάλα, και μετά όταν βγαίνει αλλαγή να πονάει στους προσαγωγούς. Ούτε και ο Μαρέσκα να μην παίζει ΠΟΤΕ γιατί ξέρει ότι δεν υπάρχει άλλος. Γενικώς είναι κοινό μυστικό(;) ότι στου Ρέντη είχε μια μεγάλη κόκκινη παιδική χαρά.
Κάποιοι φταίνε γι αυτό. Δεν φταίνε μόνο τα παιδιά που παίζουν...
Όπως και νάχει το πράγμα, τώρα τελειώνει το πρωτάθλημα, οπότε λίγη σημασία έχει. Από έγκυρες πληροφορίες όμως, το θέμα του Μήτρογλου θα προχωρήσει και δεν θα σταματήσει σε συστάσεις αυτή τη φορά καθώς θεωρούν, στα υψηλά κλιμάκια, ότι το έχει παρακάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου