Είναι θλιβερό

Είναι θλιβερό να βλέπεις αυτή την ομάδα να διαλύεται. Μια ομάδα που άφησε εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όλα τα πράγματα κάνουν...


κύκλους και κανείς δεν περίμενε από τον Ολυμπιακό να συνεχίσει να παίρνει τα πρωταθλήματα για 12 ακόμα χρόνια σερί. Ηταν δεδομένο πως θα υπάρξει και η παρακμή. Θα περίμενα όμως να δω τον Ολυμπιακό να παλεύει τουλάχιστον για την κατάκτηση του τίτλου. Η φετινή ομάδα δεν είναι απλά χειρότερη από τις προηγούμενες, είναι τελείως άλλη ομάδα. Δεν διαθέτει την ίδια ποιότητα στο ρόστερ, όμως παράλληλα δεν έχει και «ψυχή».

Δεν έχει εγωισμό. Ο διασυρμός που υφίσταται φέτος στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός, είναι αδικαιολόγητος. Κάποια στιγμή θα χανόταν το πρωτάθλημα, όμως αν μη τι άλλο θα περίμενα οι «ερυθρόλευκοι» να το παλέψουν μέχρι τέλους και να πέσουν με ψηλά το κεφάλι. Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για μία ακόμη φορά για τις ευθύνες της διοίκησης. Αλλωστε ότι έγινε, έγινε. Είναι γνωστό πως η ομάδα διαλύθηκε γιατί καταρχήν δεν υπήρχαν λεφτά και δεύτερον γιατί έγιναν κακές επιλογές. Ο βασικότερος λόγος όμως κατά την άποψη μου είναι η υπεροψία που υπήρχε στους «ερυθρόλευκους».

Και τι έγινε που σταμάτησε ο Τζόλε; Και τι έγινε που δεν αντικαταστάθηκε ο Μπελούτσι; Και τι έγινε που δεν έχουμε προπονητή; Και τι έγινε που δεν έχουμε επιθετικούς; Και τι έγινε που ενώ εμείς αποδυναμωθήκαμε, ο αντίπαλος μας ενισχύθηκε; Αυτό που έγινε τελικά, είναι πως πλέον ακόμα και το πάλαι ποτέ απόρθητο κάστρο, το Καραϊσκάκη, μεταμορφώθηκε στη… χαρά του κάθε πικραμένου. Κατά την άποψη μου το να διώξει τώρα ο Κόκκαλης τον Μπάντοβιτς και τον Νινιάδη δεν θα προσφέρει και πολλά.

Τώρα είναι αργά. Σκέφτομαι πάντως πως ακόμα και με αυτά τις τρύπες στο ρόστερ, εάν είχε έρθει ο Τάκης Λεμονής όταν έφυγε ο Κετσπάγια ο Ολυμπιακός δεν είχε φτάσει ποτέ σε αυτό το σημείο. Μια κρίσιμη λάθος επιλογή και πιάσαμε πάτο.
(Ευγενία Κουντούρη)