Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Όταν Το Ποδόσφαιρο Παιζόταν Χιαστί

Εποχαί χρυσαί. Πριν έρθουν τα πλεστέσια και τα χουμπόξια και τα πουσουπούδια και τα κάνουν ούλα υπεργραφικάτα και πολυκουμπάτα και μεταφορούμενα και σούξια μούξια. Εποχές που πήγαινα στα μπλιμπλικάδικα...


ΔEITE ΤΟ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ VIDEO




με απόλυτους φετίχ προορισμούς την πρεσβεία στην Κηφισά, τον ναό στην Κάνιγγος και την υπογερί στην Ακαδημίας, που τώρα έχει γίνει μέταλ δισκαδερί.

Ενθυμούμαι ότι όλοι αυτοί οι χώροι είχαν απαραιτήτως κάτι ξινομουραίους σαπιόγερους που το έβλεπες στα μάτια τους ότι σε μισούσαν και εύχονταν να πάθεις ηλεκτροπληξία απο τα βρωμερά χειριστήρια και να πεθάνεις στο επι τόπου, αφού βέβαια τους είχες δώκει τα λεφτουδίνια σου τα χαρτένια δια να πάρεις κερματοκρέντια.

Ενθυμούμαι στιγμές απείρου κάλους, όταν ερχόσαντο οι ψιλοβετεράνοι της πιάτσας που είχαν το κράτημα μοχλού-πάτημα κουμπιού σε πόζα χεριών χιαστί και το τσιγάρο το παρακαρίζαν στην άκρη του μηχανήματος, για να μην τους κόβει ο καπνός την θέα και λέγαμε όλοι «ω ρε φίλε θα το τελικιάσει πάλι ο Χουντίνις». Χουντίνι φωνάζαμε έναν θεό που ήταν μάγος στα ξυλίκια, τόσο μάλιστα που απο κάποιο σημείο και πέρα τα ντουμπλέ ντράγκα και τα φαηνάλ φάητ να πούμε του δίνανε τζάμπα κρέντα απο σεβασμό κι αυτός καθόσαντο και τα έληγε με το ένα χέρι, καθώς με το άλλο χαστούκιαζε μια φράπα.

Τα ποδοσφαιρίνια βέβαια ήταν πάντα τα πρώτα σε προτίμηση, με προσωπικό αγαπημένο το σούπερ σαηντκίκς, που σε έβγανε και στόχαστρο να κάνεις σούτες, λες και έκανες μπρέηκ απο την μπάλα για να παίξεις καμιά πίστα καμπάλ. Στην Κυψέλη μάλιστα σε μια μπλιμπλικερί το όνομα της οποίας μου διαφεύγει, πηγαίναμε 20 μαντράχαλοι και στήναμε μουντιάλ ολάκερο ασούμε και άπαξ κι ερχόσαντο κανένας κακομοίρης και ντους έλεγον «θα αργήσουτε παιδιά;» εμείς εγελάσαντο και του δείχναμε το τετράδιο με τους ομίλους, τύπου, μα τι λε τώρα ρε φίλε, ακόμα είμαστε στα προκριματικά.

H αλήθεια βέβαια είναι πως τα νοσταλγείς όλα ετούτα και ξεχνάς ότι με ελάχιστες εξαιρέσεις ήταν ψιλοάθλια όλα ετούτα τα ποδοσφαιρίνια, αλλά δεν με ενοχλάει αυτό, γιατί κρατώ στην καρδιά μου αντίδραση σαπιόγερου κερματοσκοπού απο τα τότε, που βλέποντας έναν πιτσιρικά –όχι πάνω απο 12 χρονωετών να κοπανάει το μηχάνημα επειδής του είχε φάει ένα πενηντάρικο – είχε ξεστομίσει το δακρύβρεχτο ρε σκατιάρη τσόγλανε, θα έρθω εκεί και θα σε κανονίσω με τα παντελόνια μαζί. Και τα κουκούνια μέσα.

Μερικές λέξεις τις άλλαξα γιατί θα μας πάνε μέσα. Αλλά ναι. Έτσι του είχε πει ο λόγιος. Του δωδεκάχρονου.

Στο σημερινό βίντεο απολαύστε ένα κολάζ απο όλα εκείνα τα ποδοσφαιρίνια του παρελθόντου, που μας έκαμαν αθρώποι και πέστε μου οι παλαιότεροι αν δεν δακρύσατε έστω και λίγο.


Εξώφυλλο ημέρας: Όχι ευχαριστώ, κάνω δίαιτα.







Μάκης Παπασημακόπουλος
gazzetta

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου